Geluidloos

Vorige week dinsdag werd het te erg. toen ik terugreed twijfelde ik of ik rijdend thuis zou komen. Dat lukte, maar het was als op eieren rijden. Mede ivm de a.s. vakantie van Maia Leiden besloot ik de fiets naar Dronten te brengen. Ik belde woensdag dat er wellicht een nieuw achterwiel in zou moeten. Een eerdere reparatie had niet duurzaam geholpen. Theo ging er gelijk 1 bestellen omdat ze niet meer in voorraad waren. We spraken af dat de reparatie dit weekend zou gebeuren. De rest van de week reed ik op de Focus. Maar wat een verschil in snelheid en energie. Met de Mango reed ik volgens de fietsteller app die die week actief was 26,3 km/u, met de de Focus haalde ik 20,1. En kwam vermoeider aan. Brengen en halen van de Mango ging volgens het bekende recept. De auto achterin in de auto, dit keer via Arnhem, Papendal ivm de Zorgmarathon. Vrijdag na 18.00 achterlaten en zondagavond weer ophalen.
Maandag reed ik weer heerlijk in mijn Mango geluidloos, afgezien van wat andere kraakjes dan, naar het werk op en neer. Met de huidige nazomer een zegen. Nu maar hopen dat het hier bij blijft voorlopig, want het is een duur jaartje.

Bewogen weekje

Afgelopen week weer een heerlijke fietsweek.
Vandaag, vrijdag, prachtige luchten. Rondom kijkend, zag ik diverse soorten. Helaas ben ik geen wolkenexpert die kan inschatten hoe hoog de wolken zijn zijn, waar ze op duiden, enz.
Gisteren, donderdag. Er was 20 mm regen voorspeld. En die kwam inderdaad zo eind van de middag toen de werkdag afliep. Normaliter ben ik niet zo bang voor wat regen, maar deze buien had ik toch liever niet op mijn dak (=hoofd, geen VM-kap). Buienalarm hielp me het goede vertrekmoment te bepalen.
In Leidschendam, langs de Vliet, reed me een auto tegemoet, die midden op de weg reed zodat er geen plek meer was om elkaar te passeren. Wat daar op zich makkelijk kan. Ik was niet van plan terug te flintstonen. Dus ik bleef staan, vastgereden. De man opende zijn raampje, en begon te roepen en schelden. Ik probeerde hem duidelijk te maken dat als hij een meter naar rechts ging, er geen probleem was, maar dat lukte niet. Ik liet me meeslepen, wat leidde tot over een weer geroep. Beschamend achteraf gezien. Na 5 minuten besloot hij dan toch bij te sturen, en mij zo genoeg ruimte te geven om verder te rijden. Het duurde even voor ik weer kon genieten van de verdere tocht langs het water.
Woensdag. Er was windkracht 9 voorspeld. Nu zit ik wel niet helemaal aan de kust, maar ik vond dit toch spannend. Zeker omdat ik al eens verhalen had gehoord over van de dijk gewaaide fietsen. Ik had echter nauwelijks last. Ik haalde meestal makkelijk de 28, een enkele keer was 23 het maximum, waarbij ik me dan overigens niet inspande. Bezweet of vermoeid aankomen is het laatste wat ik wil. Ook het passeren van enkele hoge flats, altijd goed voor rukwinden, ging opvallend soepel. Terug woei het nog steeds gelukkig, zodat ik met minimale inspanning rond de 40 reed.
Dinsdag en maandag: helaas al weer vergeten hoe die verliepen.
Het enige vervelende is dat een geluid achter, en dat van tijd tot tijd terugkomt, maar ook weer weg kan zijn, nog niet weg is. Ik kamp er al 3/4 jaar mee. Ik hoop dat de Loctite die Maia Leiden, (bij mij om de hoek, een uitkomst) gaat helpen. Het zou niet erg zijn, maar dat vind ik lastig te accepteren als je weet wat het is..

On the road again

Ruim 2 maanden, een vakantie, een rug, en ca 700 km na de pollerervaring.

Voor het eerst in lange tijd weer eens een langere tocht gemaakt. Het intussen bekende traject van Scheerwolde naar Leiderdorp.
Het was vandaag, zondag, prachtig weer. zwakke NW wind, overwegend licht of onbewolkt, ca 25 gr, dus wel wat warm. Omdat ik een week geleden finaal door mijn rug was gegaan, (1 dag volstrekte immobiliteit, maar snel verbeterend)  was ik wel benieuwd of ik een langere tocht zou kunnen volhouden. dat bleek prima te gaan, alleen het in en uit stappen ging nog wat moeizaam.
Scheerwolde - Ketelbrug: een prachtig traject door weids agrarisch land, met brede stille fietspaden en wegen, Ketelbrug - Lelystad over de Houtribdijk: ook byzonder: fietspad, dijk, water, dat is het wel 25 km lang. De passage Lelystad verliep vlekkeloos. Ik kan nu uit mijn hoofd de route rijden, zonder over de kinderkopjes te gaan, zonder slalommen door woonwijken, overwegend via mooie fietspaden. Bij het Batavia-centrum lag nog een mooi oud zeilschip, waar je zo als passagier mee zou willen.
Lelystad-Hollandse brug over de Oostvaardersdijk: ook een prachtig stuk heerlijk doorrijden. veel fietsers, wielrenners en e-bikers, en 2 handligfietsers. onderweg even gepauzeerd bij een mobiele snackcar op de dijk. en gepraat met 2 andere fietsers. natuurlijk over de mango, maar ook over hun toeren. ze kwamen uit Amersfoort, en 1 van de 2 had gisteren nog een rondje IJsselmeer van 328 km gereden. Petje af. Na deze gezellige stop dus door naar de Hollandse brug, en hoera, ik kon weer als vanouds de dijk helemaal volgen, via een nieuw fietspad bij het Almeerderstrand. De passage Hollandse burg naar Hakkelaarsbrug gaat ook veel makkelijker dan vroeger, toen je 2 klimmetjes moest maken, en nu nog maar 1. Via Weesp naar Driemond. De brug over het AR kanaal bleek afgezet, dus vandaar een ommetje om de noord om in Driemond te komen, en toen een heerlijk stuk langs het AR kanaal, tot de afslag naar Baambrugge. Via Vinkeveen, Mijdrecht, Ter Aar naar Hoogmade. Daar bleek hert fietspad langs de N446 ook afgezet. Dat betekende dus via het smalle pad van de Ruige Kade. Om de vele fiets-tegenliggers niet helemaal in het harnas te jagen, reed ik grotendeels half in het hoge gras van de berm.
Al met al was dit weer een heerlijk fietsdagje.

Tja, en het pollervervolg: fysiek heb ik er een op dit moment nog steeds af en toe gevoelige hak aan over gehouden. De reparatiekosten bij VM vielen mee. En de gemeente Den Haag heeft de aansprakelijkheid afgewezen. Waar ik weer bezwaar tegen heb gemaakt. Voornaamste aangevoerde reden: het waarschuwingsbordje toont een auto die door de poller wordt opgetild. Daarmee was het bordje voor mij niet interessant.

Kennismaking met poller

Woensdag 21/6, afspraak bij de bios, Pathe Spui, om 18.15.
Om 17.55 ben ik er bijna, ik ben vlakbij die geweldige biesieklette garage. Ik rijd door de .. vanaf station HS naar ..
Dan opeens een geweldige knal, bons, schok enz. Geen idee wat er gebeurt. Als ik weer bij kom, gaan als eerste mijn handen langs hoofd en gezicht. Bloed ik, is de bril er nog, hoe is het gebit, kan ik mijn armen en benen nog bewegen. Deze check valt goed uit, alleen is er wel veel bloed.
Dit blijkt later te komen uit een neuswondje. Mensen schieten snel van diverse kanten toe, om hulp te geven. Ik word gemaand te gaan zitten, en men wil een ambulance halen. Na mijn eerste check heb ik zelf het idee dat het wel mee valt allemaal. Alleen mijn hak bloedt erg, en is wat pijnlijk, maar ik heb al besloten dat even aan te kijken. er lijkt slechts een vleeswond te zijn.
Hulp.
Vanuit de 1e etage aan de overkant komt een donkere man, met koelcompres, en het aanbod naar boven te gaan en bij te komen in zijn woning. Ik probeer vriendelijk te danken, dat het m.i. niet nodig is. Een jonge vrouw komt met pleisters en ontstekingsremmende vloeistof aan, en plakt mijn hak. 1 jonge man bekommert zich ook om de fiets. Vanuit de Cordiaan komt een portier aanlopen met het voorstel de fiets op een binnenpleintje te zetten.
De fiets.
Ik probeer of de fiets nog wil. De ketting blijkt er af te liggen. Die heb ik er ten koste van zwarte armen redelijk snel op (moet een toevalstreffer zijn). Dan echter blijkt het achterwiel enorm aan te lopen. Geen idee wat er mis is. Ik kom er niet zo snel achter. Daarom moet ik helaas gebruik maken van het binnenpleintje.
Wat is er gebeurd?
Ik kwam aanfietsen, en ik had de pollers, metalen paaltjes, die in de grond kunnen zakken als je er een pasje bij houdt, niet gezien. die waren nl. in de grond. ook waarschuwingsborden waren me niet opgevallen. In zo'n drukke straat hadden die veel opvallender geplaatst moeten zijn. Als je nu even afgeleid bent, dan mis je ze, en de gevolgen zijn nu bekend. Op het moment dat ik er overheen fietste, kwamen ze omhoog. Gevolg, ze haalden de buik van de mango open, en met mijn achterwiel knalde ik er tegen aan. De auto, een taxi, ambulance of wat dan ook, die ze had laten zakken, was nergens te zien. Deze gang van zaken is bevestigd door de 2 getuigen die ik heb gevraagd nadien.
De bovengenoemde donkere man zei dat er om de haverklap, om de andere dag, incidenten zijn met deze paaltjes.
Afloop.
Ik moet toch thuis zien te komen. Naar CS lopen zie ik niet zitten met mijn hak. Ik heb geen OV kaart bij me. Dit zo uitleggende aan Steven, en andere omstanders, biedt Steven me zijn fiets aan. Hij geeft er zelfs een fles water bij voor onderweg. Ik hoef de fiets zelfs pas volgende week terug te brengen. Graag maak ik hiervan gebruik, en ik fiets naar Leiderdorp terug. De beste manier om tot rust te komen, en volgens mij ook goed voor het lichaam.
Thuisgekomen dank ik via de telefoon de 2 jonge mannen. van de anderen helaas geen contactgegevens.
Politie.
Terwijl we daar nog stonden met zijn allen, kwam de politie langs toevallig. Afgezien van hun aanbod een ambulance te bellen, konden ze niets betekenen. Aan mijn vraag om een situatieschets te maken konden of wilden ze niet voldoen.
Vervolg.
Nu de schade laten repareren, afwachten of de hak ok blijft, en het schadevergoedingstraject ingaan.
De behulpzaamheid die ik heb ondervonden was geweldig.
.. Intussen staat de fiets in Dronten.. wordt vervolgd.

plaats des onheils

nadat ik bij de huisarts was geweest

leenfiets terugbrengen

na 2 dagen stond de Mango er nog, op dit vrij toegankelijke binnenplaatsje

kreeg ik mee met de leenfiets

kreeg ik van iemand die me liever in de trein naar huis zag gaan

fiets ingeladen voor transport naar Dronten VM.nl

Derailleurkabeltje

De laatste maanden schakelde de Mango slecht, dwz, achter. Ik moest vaak even corrigeren, om hem in de juiste stand te krijgen, en zelfs dan, schoot hij er soms spontaan uit. Vaak ook hoorde ik een klein tikkend geluid, dat er niet hoorde te zijn. In mijn onwetendheid deed ik dit af als een slechte afstelling. Immers, enkele maanden terug was de Mango nog bij VM geweest, en ondanks hun vakmanschap zijn zij ook wel eens afhankelijk van de gebruiker voor terugkoppeling. En, omdat ik vaak haast heb, na een reparatie weer te vertrekken, neem ik niet altijd voldoende tijd voor een rijderscontrole. Thuis, of de week er na ervaar ik pas eventuele afstellingsproblemen.
Daarom was het handig dat ik voor dit euvel naar Maia Ligfietsen in Zoeterwoude kon. 5 minuten fietsen, ipv 1,5 uur met de auto.
Thijs had de oorzaak in 30 minuten gevonden en gefixed. een versleten derailleurkabeltje, nog slechts een enkel vezeltje restte. Nog even, en het zou helemaal door geweest zijn. En dit was het, de dagen erna, schakelde hij weer als een zonnetje.

Fietsstallen in Den Haag: Biesieklette!

Af en toe moet in Den Haag centrum zijn, meestal om een bioscoopje te pakken met Wieger. Waar laat ik dan veilig mijn fiets?
Dit blijkt prima te kunnen bij biesieklette. zie www.biesieklette.nl. Die hebben diverse gratis stallingen, o.a. in hartje Den HAAG, sommigen zelfs geschikt voor velomobielen, omdat je via een riante hellingbaan naar de kelder kan, zoals Biesieklette Grote Marikt, Laan 1 (of 9?), die ook nog eens tot ruim na middernacht bewaakt en open is. Je krijgt ook nog gratis een keykaartje voor aan de sleutelbos.

Zo kan ik met een gerust hart genieten van de bios.


Naast die andere parkeergarage.

Zo ziet het er in de kelder uit.

Vergadering in Utrecht

Vandaag, 1 juni, voor de kwartaalvergadering naar utrecht. laatste keer, 1/3, nog wind en regen, vandaag het mooiste weer. Utrecht is zo mooi, langs Haarzuilens, oude smalle wegjes.

Petweer

Deze week was het prachtig weer. Maar vanmiddag reed ik op de terugweg van werk naar huis een zwarte lucht tegemoet. Lang dacht ik, dit gaat goed.Tot op een bepaald moment toch de eerste druppels begonnen te vallen. En even later een enorme hoosbui neerplensde. Meestal bieden  pet en schuimdeksel voldoende bescherming, en kan ik doorrijden. Dit was andere koek.
Gelukkig was ik op dat moment net bij één van viaductjes waar ik onderdoor rijd. Het werd een gezellige stop. Eén van de andere gestranden bood koffie aan. Hier werd door niemand gebruik van gemaakt, maar het gebaar was genoeg.

een enkele held reed door

in no time had zich een file achter me gevormd.

Mijn favoriete petten. De Legerpet is de beste. De blauwe maakt veel los. De rode is voor het werkoverleg, en de gele voor de Velomobieltreffens waar ik ooit nog eens naar toe ga, deo volente.

Rondje met Focus

Sinds maart 2017 heb ik nu ook een 2 wieler ligfiets. Ik ben gevallen voor een Hurricane Focus.


>

Luchten en water

Geweldige wolkenluchten vandaag, en de afgelopen dagen. Af en toe hagel, Harde wind.
Weinig verkeer op de weg, mede door de meivakantie.

Fietsers afstappen

Verbazend hoe gemakkelijk deze bordjes worden neergezet. Ook in dit geval is er een geweldige omleiding, waar menig officieel fietspad bij verbleekt, maar toch weer zo'n bordje. De verzameling van deze bordjes zou een fraaie verzameling kunnen opleveren. Maar, op fietsersafstappen.nl staat zinvollere content.

Deze gezien langs de spoorlijn Leiden-Alphen, april 2017.

Enkele dagen later op de Ruigekade. dit is idd even afstappen.

Deze kwamen we in mei 2017 tegen langs de Lende (Linde)

Schuiver

Het ene moment ben je de koning van het fietspad, vriendelijk zwaaiend en knikkend naar alle bewonderaars. Het volgende moment schuif je op je kant over het fietspad. Dan lig je hulpeloos op je zij, als een gestrande walvis. proberend alles weer op een rijtje te krijgen. Intussen je voeten uit de spd-pedalen wurmend.  Bezorgde passanten stromen van alle kanten toe om je uit je benarde positie te bevrijden. Gelukkig kon ik dat in dit geval zelfstandig. Enigszins wankelend kwam ik overeind. De uiterlijke schade aan de fiets viel mee.
Wat was er mis gegaan? In mijn nimmer aflatende pogingen een zo vloeiend mogelijke lijn te volgen en daarbij tot het randje te gaan, had ik met mijn rechtervoorwiel heel licht een stoepje geraakt, en voor ik het wist was het weer mis. Weer, want het gebeurt toch zeker 1x per jaar dat ik een schuiver maak. Meestal door een foute inschatting van de spoorbreedte, vermoedelijk door de naar beneden toe in breedte uitlopende wielen.
Afijn. Ik tilde de fiets op de stoep, inspecteerde nogmaals de fiets, probeerde even of ik nog kon trappen. Dit bleek niet het geval te zijn. De ketting was er af. Dus wurmde ik me met mijn hoofd in de fiets, en trok de ketting er weer op. Vervolgens kon ik wegrijden. Naar de omstanders geruststellende gebaren makend.
De dagen erna speelde mijn borstkas steeds meer op. Ik had blijkbaar toch een lichte kneuzing opgelopen. Is me ook al vaker gebeurd. Last met niesen en diep inademen, lastig bij het hardlopen dus. Na het weekend werd het snel beter. Weer aan serieuze problemen ontkomen.
Benieuwd wanneer de volgende kantelpartij komt.

ik nader de plaats des onheils

hier ging het mis

het trieste resultaat

Dagje Wereldfietsbeurs in Bussum

Heen: 59.7 km, terug 57.3

Vandaag met Reinier van Rij naar de Wereldfietsbeurs in Bussum geweest. Het was heerlijk weer, fris, in de morgen wat gesluierde zon, in de middag volledig blauw.
De fietsroute was van hoge kwaliteit: brede paden, prima asfalt, en weinig stoplichten. We voelden ons na maanden herfst- en winterweer, als veulens in de wei.
Niet dat ik nu plannen heb in de richting van een tocht ver weg.Maar dromen over die zaken, en meemaken wat anderen meemaken is altijd leuk.
Het was dus vooral sfeerproeven, enthousiaste mensen zien, die hun passie willen delen. En die prachtige verhalen en verslagen hebben gemaakt. De centrale tafels waren ingeruimd voor de reizigers, aan de randen stonden ook bedrijfjes met hun fietsen en materialen.
Samen met Anko heb ik 1 lezing meegemaakt, die van een reis door voormalig Joegoslavië. Vooral het verhaal over Albanie bleef me bij. Mooie, maar eindeloos kronkelende wegen, stil, vriendelijke mensen.
Bij het maken van dit blog bleek dat ik 30 foto's van onderweg heb gemaakt, maar 0 van de beurs zelf. Niet echt handig bij een verslag.

Een YT-aanrader voor om een idee te krijgen van fietsen in Rusland van Frans de fietser. https://www.youtube.com/watch?v=OsGYikNlWO8&list=PLzhxV5IkfUoLCTBb6xbvV5k7Ocz2y_pMi

vertrek Leiderdorp		's Graveland
over de 'hei' naar Hilversum	en door't bos
hier woonden opa en oma van Reinier		brug over de Does in Leiderdorp

Mango ophalen na groot onderhoud

Maandag 27/2 vrij genomen. Na een weekend Scheerwolde kon ik mooi de fiets ophalen. De fiets is een week bij VM geweest. En grondig onderhanden genomen. Alle gaten zijn gedicht. De verlichting, richtingaanwijzers weer hersteld, en de kettingloop idem.
Toen ik aankwam was Allard er. Allard zei dat zelfs ik het verschil zou moeten merken. Ik maakte een proefrondje, dwz een minimaal blokje om. De fiets reed uitstekend.
Helaas was de weersverwachting slecht, 90% regenkans, en ca 6 mm. Het plan om terug te rijden was daardoor niet zo aantrekkelijk. Bovendien was de wind fors en ZW dus tegen. Wilma wilde me echter brengen tot eind van de Vogelweg. Waardoor nog maar 70 km overbleef. Dus de fiets achterin de Focus en afgezet bij de A27. De wegsituatie was weer eens veranderd, waardoor je niet vanaf de Vogelweg rechtdoor de Hout in kon rijden met auto om dan rustig uit te laden. Maar goed, even verder lukte dit dan wel. Dus om 10.30 op weg. Het fietsen ging prima. Bij Almere Haven even een omleiding moeten nemen, dwz van de dijk af, maar dit was niet lang, en goed aangegeven. Fantastisch was de nieuwe doorsteek onder de A6 door naar de Hollandse Brug. Mooi asfalt, lekker doorrijden. Iets waar ik me altijd als ik over de A6 reed, en de waanzinnige wegverbredingen en nieuwe wegaanliggingen bezag, zorgen over had gemaakt. De fietser was niet helemaal vergeten in dit asfaltgeweld.
Verder verliep de tocht vlekkeloos, na Weesp langs het ARK, en dan via Baambrugge, de Zuwe, naar Leiderdorp.

Rammel en aflopende winter

Sinds anderhalve week een vervelende rammel in de Mango. Het is volkomen onduidelijk waar het vandaan komt. Van achter of voor? door de klankkastwerking niet te achterhalen. Afgelopen weekend was Wilma een dagje weg. Mooie gelegenheid om in de comfortabele huiskamer een oorzaak te achterhalen. De fiets op de tafel getild, en op de stoel gaan staan. Foute actie natuurlijk. Op een gegeven moment ging de Mango rijden, en in een reflex probeerde ik hem te pakken. De stoel kantelde en ik schraapte met mijn been langs de stoel. Net zoals 3 jaar eerder toen ik op een muurtje wilde springen, leidde dit ook nu tot een opengehaald scheenbeen. Minder erg dan toen, maar toch maar even langs de huisartsenpost om de boel te laten schoonmaken. Anderhalf uur verder kon ik verder, maar helaas zonder succes. Daarom toch maar de afspraak met Dronten gemaak, en de dagelijkse ritjes met een onheilspellende rammel gemaakt. De fiets reed net zo soepel als normaal. Het gevaar in zo'n situatie is dan dat je er aan gaat wennen en op een goede dag met de brokken komt te zitten. Daarnaast is het na 2 jaar so wie so hoog tijd voor een periodieke onderhoudsbeurt. Een stapeling van allerlei kleine ongelukjes bij elkaar hebben er toe geleid dat ik nu rond rijd in een met ducktape bij elkaar gehouden fiets die rammelt, geen optimale verlichting / claxon heeft, enz enz.
De afgelopen week zijn de dagen merkbaar gaan lengen. Het fietsen gaat vooral psychisch dan zoveel makkelijker. OK, het is nog donker als ik om 7.20 wegrijd, en al weer donker als ik om 18.30 weer terug ben, maar ik zie het in de fiets al lichter cq donker worden. Het lijkt dat de energie toeneemt het de lengte van de dag. Net als de zin in het fietsen.
Dagelijks geniet ik van het geluid van de Schwalbe Greenguards. Vooral op glad asfalt hoor je een heerlijk gezoem. En zelfs op de keien voelt het beter aan dan de marathons waar ik jarenlang lekvrij mee heb gereden.
Waar ik ook blij van word, zijn de verlichtings/reflectielampjes in de as van het superdonkere Croneteijnparkfietspad. Geen verlichting, geen reflectiestrepen langs de randen, dus vroeger zat ik nogal eens naast het fietspad. met deze oplossing weet ik precies waar ik rijd. Veilig en fraai. Iets anders is de aanpassing van de fietspad-stoplichten op het kruispunt van de van der Made weg / Fortunalaan. Die nu (meestal) op groen springen als die van de hoofdbaan ook op groen staan. Dit was de reactie van gemeente Leiden op een Fietsersbondmelding via de kaart.
Deze zaken compenseren de frustratie tgv de vruchteloze pogingen iets te laten verbeteren in de gemeente Leidschendam / Voorburg. Slecht wegdek, onlogische oplossingen voor de fietser. Jarenlang corresponderen met de ambtenaar leidt tot niets. Elke brief wordt netjes, maar met nietszeggende inhoud beantwoord. Kluitje in het riet. Zonde van mijn tijd, en die van het gemeenteapparaat.
Wat was er nog meer vermeldenswaard? Natuurlijk, de leuke ontmoetingen. Peuters die onderweg naar school blijven staan, opgetild worden, en door de ouders gewezen worden op dat rare autootje. Dan nagezwaaid worden. De stoplichtgesprekken in de regen met collega-fietsers. De dagelijkse groet van de man die zijn hond precies uitlaat, en van de mevrouw die het verkeer regelt bij een basisschool. Wat denken zij als ze mij zien? De portiers bij het Winstonhotel. die altijd een sigaretje staan te roken als ik langskom.
Intussen ben ik de 65.000 gepasseerd. Benieuwd hoe ver ik kom met de Mango. En wat het eventueel daarna wordt. De prijs van een vervanger is me op de dit moment te hoog. Plus dat de staat te snel verslechtert. Een 2-wielligfiets lijkt me ook wel wat. Tenslotte regent het bijna nooit.
En ze zijn goed te betalen. Het luie liggen is iets waarvan ik het voordeel en gemak niet meer wil missen. Het trekt je altijd over de streep, je wordt niet moe, enz enz.
We zullen zien. Eerst maar eens kijken hoe de Mango uit de beurt komt.