Woonwerkrit in de herfst

De herfst is weer gekomen. Opeens is het nog donker als ik weg moet. De overgang van licht, warm van de zomer naar de winter via de herfst verloopt toch altijd abrupt. Voor de dagelijkse zin of tegenzin maakt het overigens niet zoveel uit. Zodra ik één keer in de fiets zit, en de steeg uit ben, geniet ik weer. In de lente van de uitbundigheid om je heen, van het nieuwe, in de zomer van het licht en de warmte, in de herfst van de geborgenheid, de mysterieusheid de opkomende zon en de rust op de fietspaden. In de winter is het altijd weer spannend, hoe het wegdek is, of je verlichting echt goed is.
Wel is zomer en winter deze drempel een dagelijkse irritatiebron.

Klagen via het meldpunt van de fietsersbond heeft geen zin gehad tot nu toe. Evenmin als het schrijven van brieven naar wegbeheerders.
Het van me afschrijven helpt wel, daarom dit verslagje. Als ik s'avonds terugrijd pak ik nu meestal de route door de Vlietlanden, stukje langs de A4, stukje bos, stukje langs de Vogelplas, en goed wegdek. Vandaag was het miezerig weer. Zie deze foto, waar ik uitstapte om de band op te pompen.
Gelukkig bleek alleen het ventiel iets los te zitten, zodat ik niet met verkleumde handen aan de slag moest.

Nog een pakketje afleveren

Nu hadden we de Magnetics uit de kindertijd van de jongens via Marktplaats aangeboden. De bieders boden op tot € 8,- + verzendkosten van € 7,-.
Om naast het nut van anderen blij te maken zelf ook nog wat gewin te halen, besloten om het pakje dan maar persoonlijk af te leveren. Per slot van rekening een uitstekende reden om een mooi ritje te maken.
Omdat het een werkdag was, moest ik wel vroeg op pad, maar dat gaf gelijk een goede testmogelijkheid voor rijden en navigeren in het donker.

Het werd een prachtige tocht door oerhollands-landschap.

Reparatie

De oorzaak van een en ander was een kettinggeleidewieltje dat ik los vond in de Mango.
Dit hoort onder het stoeltje te zitten.
Gebeld met VM (Theo), en die maakte snel een tekening van hoe e.e.a. hoort te zitten, wieltje + alulip.
Fijne service.

Toen was het snel gerepareerd.

Scheerwolde - Leiderdorp

Vandaag moest ik weer terug. Maandag weer aan het werk. Zondag om thuis wat dingen te doen die gedaan moeten worden. Met de heenreis van een week nog in het geheugen zag ik er wat tegen op. De weersverwachting was ook niet hoopgevend. Ik heb een track gekozen via de Oostvaardersdijk. Toch weer om goed te kunnen doorfietsen. Een route via Harderwijk en zo, is iets voor als ik nog eens 2 dagen wil spenderen. Afijn, om 7.30 stap ik in de Mango, met een vuilniszak om me heen tegen de regen. En, tegen alle verwachting in, gaat het fietsen heerlijk. Op straat is het nog heerlijk rustig, de atmosfeer is koel en fris, maar niet koud. De Steenwijkerweg fietst lekker rechtuit, en links en rechts heb je mooi uitzicht. In Ens kan ik de vuilniszak afdoen, en het schuimdeksel in het vooronder plaatsen omdat het droog is, en af en toe een zonnetje doorpiept. Het wegdek is prima. Om 12.15 ben ik bij de Ketelbrug. Aan het strandje stap ik even uit, en ga een stukje zwemmen, omdat ik al best warm ben geworden.
Verkwikt ga ik onder de Ketelbrug door, en dan volgt het stuk langs het IJsselmeer, met links de dijk, en de schapen, en rechts het water en de windmolens, Er zijn weinig fietsers onderweg. Dan draai ik het fraaie Zuigerplaspark in in Lelystad, via de buitenwijken van Lelystad, groen en rustig, en ga onder het Bataviagebeuren naar de Oostvaardersdijk.
Ook dit rijdt weer heerlijk. Links de plassen, rechts het IJsselmeer. De dijk zelf rijdt rustig en ongestoord.
Helaas hoor ik intussen een geratel, en voel ik dat de ketting niet lekker loopt. Ik stop. Denk dat het komt doordat de kettingkappen wat verschoven zijn door de bagage en nu tegen de ketting aanlopen.
Dus herschikken. Dit blijkt niet afdoende, maar ik fiets door. Later als het nog erger wordt, en ik beter kijk, zie ik dat de kettingbuis door is, en ook is verschoven, en de ketting zich behoorlijk in het stoeltje heeft gezaagd. Maar dan ben ik al bij Ter Aar, is het kwaad al geschied. Door deze perikelen gaat het niet hard. Na de dijk en de Hollandse Brug, over de A1 (enorme file), en nu eens niet rechtsaf naar Weesp, maar rechtdoor via het Naardermeer en de Ankeveense plassen. Leuk slingerwegje door mooi natuurgebied. Na Nederhorst den Berg weer een mooi stuk langs de Wijde Blick, en dan via de  Vinkeveenseplassen. Ook het laatste stuk vanaf Mijdrecht is mooi, door het Groene Hart. Wederom schakel ik een keer te ver door van 2 naar 3, maar nu krijg ik het snel weer in orde. Mede omdat ik gelijk stop met trappen, en zo de boel niet vasttrap. Het weer heeft zich prima gehouden eigenlijk, al met al een heerlijke fietsdag.
Nu eens kijken of ik de fiets nog rijdbaar kan houden tot het volgende Velomobielbezoekje.

Leiderdorp - Scheerwolde in 2 etappes

Zondag 9/8/2015, fietsen naar Scheerwolde. Ik wil de tocht in 2 dagen splitsen, om nog even lekker te kunnen kamperen. Na wat zoeken kom ik uit op een natuurkampeerterrein Landgoed Old Putten in Elburg. De afstand is ongeveer 122 km. Thuis geniet ik van een dagje 'alleen'. Al klungelend vertrek ik pas om 15.00 uur. Na 15 minuten fietsen bedenk ik het badpak van Wilma vergeten te zijn. Terug dus. Na 3 kwartier ben ik weer op het keerpunt, maar dan schakel ik verkeerd van 2 naar 3, en de ketting gaat eraf. Ik blijk hem ongewild en ongemerkt redelijk vast te hebben getrapt, wat blijkt als ik met het hoofd in het vooronder duik om hem er weer op te leggen. Met moeite krijg ik een lus terug door het derailleurbeugeltje. Ik heb dan spijt van mijn plan om een fris wit T=shirt aan te doen, want ik zit onder de smeer. Het verwijderen van een 2-tal lussen lukt niet. Zo sta ik intussen al een half uur te ploeteren, als ik hulp aangeboden krijg van een DF rijder uit Leiden, die gaat forensen tussen Leiden en Utrecht. Naam onbekend helaas. Als je dit leest, BEDANKT! Deze neo-velomobielrijder helpt me uit de brand. Ik haal de Mango leeg, we leggen hem op zijn kant, en hij krijgt de lussen snel uit de ketting. Na een verdere kennismaking nemen we afscheid, en ga ik welgemoed verder. Verheugd door deze ontmoeting, het vertrouwen in de mensheid heeft weer een boost gekregen. Elburg gaat me te laat worden, wat jammer is, omdat ik eigenlijk alleen maar op tracks van de fietsersbond wil rijden. En, wegens geen snel internet onderweg, kan ik niet een nieuwe maken. Tot de Hollandse brug volg ik nog de track naar Elburg. Daarna zie ik wel hoe laat het is, en waar ik zal overnachten. Het fietsen gaat niet heel lekker, negatieve gevoelens blijven in mijn gedachten. Hoewel ik de tocht al vele keren gemaakt heb, blijf ik vasthouden aan het trackprincipe. Bang om verkeerd te rijden, kilometers om te moeten rijden, of te moeten flintstonen. Sinds ik jaren geleden eens aan de verkeerde kant van de Waver zat blijft dit me achtervolgen. Van de vorige keer weet ik dat ik na het koffietentje bij de brug aan de Waver links moet blijven, omdat de track me anders over een minuscuul pad leidt. Ondanks het gekozen profiel van makkelijk doorfietsen. 10 km verder kom ik bij de fietspont over de Angstel, tussen de Voetangelbrug en Abcoude in. Vorige keren kon ik hier prima gebruik van maken; nu haal ik via de lier de pont naar me toe, maar op 1/3 van de afstand blokkeert de ketting, het lijkt of de ketting aan de andere kant gespannen is. De aanwezigheid van 5 aangeschoten jongeren op een zelfgemaakt vlot, die al een tijd rondhangen bij de pont, doet me vermoeden dat die iets hebben uitgehaald. Ik vrees nu dat er een voor boten gevaarlijke situatie is, maar weet niet wat te doen. Ik bel Wilma om een servicenr te achterhalen via voetveren.nl en dan een melding te maken. Even later bedenk ik dat ik beter 0900-8844 kan bellen hiervoor. Als ik dat gedaan heb, voel ik me een stuk beter.
In Almere-Haven bestudeer ik uitgebreid de GPS. Zal ik door naar een camping in Zeewolde, of naar de Kemphaan, of gewoon maar ergens de tent opzetten? Ik besluit naar de Kemphaan te gaan, omdat die dichtbij is. Helaas blijkt die erg vol te staan. En met de herinnering van de vakantie nog vers in het geheugen, rijd ik door. Zeewolde vind ik nu wat uit de route liggen, en ik heb ook geen zin in schemerdonker aan te komen, omdat ik nog wat van de avond wil genieten, lekker voor het tentje. Dus ik rijd door de Almeerder Hout, speurend naar geschikte plekken. Zonder resultaat. Ik kom op de Vogelweg. En op een kruising met de Gruttoweg vind ik een geschikte plek. Grasveldje, uit het zicht van de wegen. Rust. Ik zet mijn Eureka-Solotentje op. Rol matje en slaapzak uit, en kook nog een maaltje. Uitzicht op wat windmolens en een boerderij. Een sprinkhaan springt in de Mango, en even later er weer uit. Dan wurm ik me in de slaapzak, en ga heerlijk op de Tolino reader lezen. Het gemis van een douche voor de smeer en het klamme zweet neem ik voor lief wegens de rust. Het zal illegaal zijn, maar afgezien van wat lichaamsvocht laat ik niets achter, dus ik heb geen probleem met deze overnachting.

Ik slaap ongestoord. Alleen het selfinflating matje is wat oncomfortabel, dus echt lekker doorslapen is niet aan de orde. Na het wakker worden voel ik me wat stijfjes. Geen koffie, dus de start is wat moeizaam. Afijn, tentje en zo zijn uitstekend bevallen. Alleen de Helinox vergeten. Zitten voor het tentje werd dus liggen. Ik schaam me om het tempo op te schrijven: max 23 km/h. De negatieve gedachten zijn nog niet helemaal weg. Het voordeel van de Flevopolder, lange rechte stukken met goed opschieten, en tijd voor je eigen gedachten, komt er nu niet uit. Op een afwisselend bochtig traject zou ik het gemis aan energie niet merken, en er zou afwisseling zijn voor mijn somberheid.
Bij Dronten sla ik rechts af naar Kampen. In Kampen de IJsselbrug over en naar links. Weer even beraad of ik over de brug richting Ens ga, of via Genemuiden. Ik besluit tot Genemuiden, zin in het pontje, en het leuke stadje. Na de pont naar links. Ik kom veel fietsers tegen vandaag, hoewel het een maandag is. Vakantietrekkers, dagjesmensen ook zo te zien. Ik rijd over de oude zeedijk langs Vollenhove, en door naar Blokzijl. Waar het als altijd gezellig druk is. Dan rechtsaf richting Steenwijk. Vlak voor Scheerwolde neem ik nog even een duik in het Steenwijkerdiep om alvast het klamme zweet af te spoelen. Uitgeput kom ik aan. Memorabele tocht. Een volgende keer zal ik vast via Kampen, Harderwijk gaan. Of toch eens via Zeewolde en de Randmeerdijk? Ik herinner me nl. nog van een eerdere tocht het hobbelige klinkerstuk Zeedijk ten noorden van Nijkerk, dat ik toen besloot nooit meer met de Mango te rijden.
Zware tocht? Het zou niet zo hoeven zijn, maar toch voelde het wel zo. Vooral door wat er in het koppie speelde, en vervolgens neersloeg in de benen.

Onderstaande track bevat wat afsnijdingslijnen, waar ik de GPS had uitgezet, wegens 'route bekend en batterijen sparen, achteraf hadden de eneloop+'s het wel volgehouden.

Nog meer GPX ervaringen

Na het nodige gepuzzel, nu toch bij GoogleMaps een prettige methode gevonden voor de kaarten op je blog tonen.
De stappen:
1. met de verkenner je gpx-track kopieren naar je pc.
[2. bewerken in basecamp.]
3. exporteren naar je pc.
4. converteren naar kml (via bijv. gpx2kml.com)
5. naar google maps en inloggen.
6. kaart maken.
7. track uploaden.
8. track delen openbaar.
9. daarna pas kaart insluiten via de 'puntjes'.
10. kopieren van de iframe link naar je blog (html pagina).

Voordeel van GM:
1. veel tracks op 1 kaart tonen via meerdere lagen.
2. kleuren e.d. mogelijk voor elke laag of markering apart.
3. markeringen en markeringstypes toevoegen, foto's toevoegen via een link, lijnen tekenen, afstand meten enz

Basecamp.
1. maak mappen aan per hoofdcategorie
2. maak binnen een map 1 of meer lijsten aan.
3. importeer dan een track, deze wordt dan gekoppeld aan het item waar je in zit. dit kan een de root, map of een lijst zijn.
4. een track is 1 op n gekoppeld aan een lijst. verwijderen van de track bij de lijst leidt tot verwijderen van de track.
5. je kan wel een track slepen met control naar één of meer andere lijsten, waardoor hij gekopieerd wordt en gekoppeld aan die andere lijst.
6. je kan de track editen.
NB:
1. basecamp gaat automatisch je gekoppelde apparaten (schijven) scannen, en evt al importeren wat hij vindt. voorkom dit door de gps - import export functies te doen als basecamp niet aan staat. het programma wordt nl. erg traag.

Kaarten OSM of OFM gebruiken op je GPS
1. de kaarten downloaden, uitpakken
2. geef de kaart een herkenbare naam, bijv. NL.img
3. kopieren naar een microsd kaartje in een map \garmin.
4. herhaal dit voor alle kaarten die je wil gebruiken.
5. voor oudere gps-en geldt dat de kaartnaam gpssupp.img moeten heten, en dan kun je maar 1 kaart gelijk gebruiken.
6. op je gps kun je de kaarten aan of uit zetten. zorg dat er niet meerdere elkaar op je actuele locatie overlappende kaarten aan staan.

Enkele principes bij (Garmin)GPS.
1. Een track (spoor) of route is een reeks X,Y coordinaten elkaar in tijd opvolgend. Afhankelijk van het apparaat en/of de instellingen van het apparaat begint hij gelijk met vastleggen van een spoor als je hem aanzet, en hij een positie heeft bepaald. Het niet wissen van je spoor vóór je gaat bewegen kan leiden tot bijv. een rechte lijn in je spoor van het je vorige eindpunt naar je huidige startpunt.
2. resetten van je trip is iets anders dan je spoor resetten. op één spoor kan je oneindig veel trips laten bestaan.
3. je kunt per spoor of route aangeven of deze al dan niet getoond moet worden.
4. op je extra geheugen leg je de kaarten vast, (map garmin, zie boven)
op je vaste geheugen zit een vaste mappenstructuur.
de map documents\files\pdf bevat oa. een gebruikershandeleiding, natuurlijk ook te vinden op internet.
de map gpx\current bevat je huidige spoor.
de map garmin een standaard auto wereldkaart
5. als de usb overdracht niet goed gaat check de systeeminstellingen, interface of systeeminstellingen, usb mode. een masterreset heeft mij ooit geholpen toen de gps in een loop kwam als ik hem op de pc aansloot.

Marktplaatspakketje in Ter Aar bezorgen

Wilma had een fluit verkocht, en die moest worden afgeleverd in Ter Aar.
Ik mocht weer in actie komen.



Het was heerlijk weer, warm, maar de rijwind koelde heerlijk. Het viel weer eens op hoe makkelijk het rijdt in de warmere maanden. Tegen de wind in makkelijk 35+ en met wind mee 45. Niet de echt waanzinnige tijden voor een VM, maar voor mij prima.

GPX ervaringen

Na achtereenvolgens gpsvisualizer + api en daarna everytrail.com gebruikt te hebben voor weergave van de tracks op site / blog, nu overgestapt naar wikiloc. Sinds een week of 4 doet everytrail erg vreemd: opeens 404, erg langzaam, enz. Een zoektocht leidde naar wikiloc, werkt erg snel. klein voor mij relevant verschil is dat je maar 1 track tegelijk kan 'tonen', dus eerst met easygps samenvoegen, dus copy/paste van de track. gelijk maar begonnen met een archief te maken van de tracks die zo hier en daar staan. hoe houd je al je bestandjes overzichtelijk, toch weer de spreadsheet? nu dan weer met een extra kolommetje: waar gebruikt? of eigenlijk moet dat dan weer een db zijn, want je kan 1 op meer plekken gebruiken. zucht.

Marktplaatspakketje bezorgen

Vorige week via MP een boek verkocht. Incl bezorging € 10,-. Dan blijft er na de bezorgkosten niet veel meer over. Daarom maar besloten zelf voor PostNL te gaan spelen.
Maar eerst moest ik nog verder met het kettingakkefietje. Kuipstoel eruit gehaald, foto gemaakt en naar VM gestuurd, ter beoordeling: alles zat goed meldde Theo. fijn maar ook jammer, wat was het dan geweest? Alles maar eens schoongemaakt, stukjes papier, scheppen aangekoekt zand, enz verwijderd. Vervolgens een proefritje naar de Winkelhof, gelijk zuivel ingeslagen. En geen rare dingen gemerkt, het schakelen ging ook weer goed zo leek het. Daarom maar besloten de tocht naar Rotterdam aan te vangen. Gelukkig was het weer prima. En, erg leuk, je komt nog eens op plekken waar je op de fiets nog nooit geweest bent. Via de onvolprezen planner van de fietsersbond kom je precies waar je moet zijn. De berekende route was uitgelezen voor een mango. Grote delen uit prachtig glad asfalt, breed, weinig rare bochten. Hulde voor de provincie voor de fietspaden tnv en tzv Benthuizen, en voor de gemeente Rotterdam voor het rode asfalt. Natuurlijk wel een paar keer fout gereden, het blijft lastig om op volle snelheid altijd de goede beslissing te nemen. Zie de slurfjes in de track. Terug nog even de via de markt in Leiden om wat fruit en gezelligheid te halen.

Personeelsuitje

Afscheid nemen van fijne collega's is nooit leuk, maar je wilt en moet er wel bij zijn. Deze keer in een vdV in Nootdorp langs de snelweg. En, je zult het altijd zien; je hebt nooit wat aan je Mango, maar als je haast hebt, en ergens op een bepaalde tijd moet zijn, en er komt net een bui langs, dan gebeurt er wat. 's Ochtends sloeg de ketting al een paar keer over, en 's middags, op weg naar, liep de ketting eraf, of was hij gebroken? In de stedelijke omgeving kon ik de fiets niet behoorlijk op zijn kant leggen, dus dan maar met de kop in het vooronder, en de ketting er weer op leggen. Helaas was de spanning eraf. Telefoontje naar Theo: kijk eens naar de spanner voorin? En magic, even aanraken, er klikte iets, als een schouder die weer in de kom schiet, en de spanning was er weer. 't schakelen ging nog niet lekker, daarom onderweg naar Nootdorp, maar zo weinig mogelijk geschakeld. Uiteindelijk een halfuurtje te laat, en met zwarte handen, gearriveerd, ruim op tijd nog voor het praatje en de overdadige visschotels.
's avonds, verzadigd, rustig naar Leiderdorp gefietst, nog een klein buitje oppe kop, maar de ketting hield het.

Retourtje Mei Wah

Het was weer tijd voor overleg; Wong Kee was helaas gesloten, maar gelukkig is er ook nog Mei Wah aan het Buikslotermeerplein. Onderweg langs Lisse om wat op te halen.

Afzethek vervolg

Na een kleine 3 maanden is er een vervolg op dit bericht. De schade zal vergoed worden. Meer nog dan met het bedrag ben ik blij dat je als burger toch nog je recht kan krijgen, cq dat een overheidsinstelling zich aangesproken voelt en zijn verantwoordelijkheid neemt. In deze tijden van bezuiniging en afhouden is dit een positieve ontwikkeling.

Rondje Dronten - Drie - Leiderdorp

Onlangs wilde ik de remmen wat afstellen. Dit lukte niet goed, en nu niet door onkunde. Bij een kijkje in het vooronder bleek dat één van de remkabels gebroken was, van de andere bleek de buitenkabel ook al door. Hoog tijd voor een bezoekje aan Velomobiel.
Begin van de week was de weersvoorspelling voor vrijdag nog 'regenachtig', verderkomend in de week werd de voorspelling steeds positiever. Daarmee verviel de belangrijjkste reden niet op de fiets te gaan. Dat betekende alsnog snel de spullen voor een 2 daagse tocht bij elkaar grissen: tent en slaapzak, lidmaatschapskaartje van de natuurkampeerterreinen, en overbodige zaken die ik dagelijks meesleep op de w-w tocht eruit te halen. Minimaal gereedschap mee, veel verder dan bandenplakken en lagen ducktape aanbrengen kom ik toch niet. En, sinds kort ben ik lid van de wegenwacht voor fietsers. Die hebben ook een prima service als het niet snel gerepareerd kan worden. Ik houd er niet zo van laat op weg te gaan, in dit geval 10.30, maar eigenlijk was het wel eens goed te kijken hoe het loopt, enig belangrijke was voor 16.00 in Dronten te zijn, ivm de geschatte reparatietijd van 1 uur, en in de hoop dat er geen rijen wachtenden voor me waren.
Op het laatste moment dus ook een aantal tracks gedownload van de FiBo, voor diverse scenario's. En voor de zekerheid naast mijn Oregon 600 ook de Etrex 30 mee. Dit omdat ik niet zeker meer wist hoe lang de Oregon met de batterijen toe kon.
Eigenlijk had ik verwacht weer via de Vogelweg gestuurd te worden, maar onderweg bleek dit niet het geval. De route ging over een prachtig pad vanaf Almere Buiten tussen de Oostvaardersplassen en de hoge (of Lage?) Vaart. Enige nadeel: redelijk lang stuk Almere. 5 km voor Dronten bleek het fietspad te zijn afgesloten, waardoor ik een wegje tussen de akkers moest volgen om niet gigantisch om te rijden. Ik was even bang dat het zou eindigen op een erf, zo leek het althans, maar gelukkig kwam ik daar weer op de openbare weg. Maar niet eerder dan nadat de boerin me ter verantwoording had geroepen 'dit is een privé-weg', ik legde de situatie uit, merkte ook op dat ik nergens een 'eigen weg - bordje' o.i.d had gezien, en toen was het prima verder.
Bij Velomobiel aangekomen iets na half vier bleek Theo de laatste hand te leggen een spoedgevalletje. Mijn kabels waren toen snel gefixed, en ik ging door naar de Staatsbosbeheercamping in Drie. Ik had van Theo nog een stuk verpakkingsplastic meegekregen, omdat ik mijn matje noch folie bij me had. De route leidde via het Harderbos. Erg leuk pad, achteraf pas bedacht dat ik eigenlijk via Elburg had willen rijden, zo een groter stuk Veluwe meepakkend.
De zandpaden vlak bij Drie vielen me niet mee. Hard zand, nietopvallende kuilen, zodat ik inwendig licht vloekend naar de camping kroop.
De bezetting daar was goed. Ondanks het niet-fantastische weer, het was nog best fris. Er brandde een gGezellig kampvuurtje op deze mooie rustige camping.
Omdat ik de kookspullen niet bij me had gestoken, ging ik toen het tentje stond en de slaapzak uitgerold was om zo in te springen, naar het Boshuis, dat me bij aankomst al een heerlijke uitspanning had geleken. Binnen bleek dit inderdaad een uitermate gezellige zaak te zijn. Uit budgettaire overwegingen liet ik het bij een boeren-groentesoep met stokbrood.
's Nachts werd ik wakker van het geluid van regen op het tentdoek. Dit hield me verder uit de slaap, samen met de kou die toch doorkwam vanuit de bodem, ondanks een bed van bladeren. Bij het eerste licht ging ik eruit, het werd gelukkig net droog, de tent was snel opgeruimd, de Mango was nog droog van binnen, (meevaller), en ik nam een heerlijke warme douche, waar ik enorm van opknapte. Om 8.00 kon ik op pad.
Vervolgens was het mooi fietsen door Veluws landschap naar Garderen, (stukje oost). Bij de Coop even wat mondvoorraad ingeslagen, en toen weer west naar Putten. Erg mooi stuk fietspad naast een even mooie autoweg. Dwars door Putten en langs strand Nulde naar het zuiderzeepad. Robbelig asfalt hier, en erg smal. Verder via Spakenburg, Hilversum, (lekker kopje koffie bij de Shell), Kortenhoef, prachtig uitzicht op de 'Wijde Blik' links en de Ankeveense plassen / bossen rechts, want intussen was het een open weertype geworden, met zon, wind en wolken. Omdat de route vanaf daar uit lekker lange stukken liep het tempo weer wat op, en kon ik doorbellen dat de verwachte aankomst toch een uurtje eerder dan eerder verwacht zou worden. ook het stuk door de Vinkeveenseplassen was heerlijk om te fietsen. En toen het fietspad vlak voor Mijdrecht ook klaar bleek (eerder moest ik daar nog ca 2 km omfietsen, maar nu dus gewoon door) kreeg mijn zelfvertrouwen en helemaal een boost. Zelfs het ingehaald worden door 2 racefietsers kon daar niets aan veranderen). De hobbel Niewveen werd makkelijk genomen. Van de FiBo route met veel drempels javascript:void(0);en een niet-VM bestendig autoblokkadehek wist ik handig af te wijken, om hem even handig weer op te pikken.
Verrassend hoe fit je dan uit je fiets stapt. Een beetje houterig wel, maar om nou te zeggen dat ik in elkaar van vermoeidheid, absoluut niet.
En je hoofd wordt heerlijk leeg, je krijgt verse ideeën, en zin om dingen aan te pakken. Zonder dat dat er zoveel zijn dat het een chaos wordt in je kop. De gratis extra van zo'n reparatietocht.

Sneeuw

Toen ik vanochtend uit het raam keek, zag ik sneeuw. Absoluut onverwacht. Je hoort het ook niet vallen, zoals dat met regen wel het geval is. De vraag die direct rijst, is dan, kan ik fietsen? Je vraagt je dan af, hoe is het nu, en hoe is het vanmiddag? Is er gestrooid, geschoven wordt er so wie so niet meer. En, heb ik tijd om als het toch niet gaat, nog terug te keren en met de auto te gaan, of kom ik dan in een file terecht, en te laat? Zo in het donker is het altijd meer afschrikwekkend dan bij licht. Intussen weet je dat je door verse sneeuw meestal goed heen komt, mits niet te dik (3 cm?).
Ik was op tijd, (half 7), dus: niet geschoten is altijd mis, en daarom gewoon gegaan. De steeg uit, bleek de laag niet de dik te zijn, enkele cm's inderdaad, en er was goed door te rijden. De fietsbrug over de Oude Rijn was weer te steil, 1 m voor de top stond ik stil, en  moest me laten zakken, en te voet duwend erover. Het fietspad op de Hoge Rijndijk bleek gestrooid, en was prachtig zwart. Langs de Vliet was de weg over een breedte van 1,5 meter gestrooid, dat gaf dus een heel smal fietspad.

Dat volgde ik, en ging bijna de mist in, toen het spoor bij de Vlietlanden aangekomen van de weg afweek omdat de strooiwagen daar een cirkel had gedraaid (andere gemeente, dus stoppen). In eerste instantie volgde ik de zwarte strook, tot ik merkte dat dat mis ging. Snel terug naar de weg, die vanaf daar door de Vlietlanden besneeuwd bleef. Het trappen ging daar toch behoorlijk zwaar, en hier en daar glibberde het achterwiel weg. Niettemin was het een prachtige tocht, lekker fris, en met een mooie lucht met maan en sterren, zelfs in de verlichte Randstad is dat nog. Bij de Knip wordt het fietspad weer een wegje, en was er weer gestrooid. De rest van de route ging zo, dus al met al maar een 10 minuten langer onderweg geweest dan normaal. Terug was bijna hetzelfde verhaal, ik had verwacht dat de sneeuw in de Vlietlanden nu wel weg zou zijn, maar deze was weer opgevroren, wat lastig rijden is. Volgens het KNMI is het voorlopig wel weer gedaan met de sneeuw.

Rijden in de winter

Het rijden in de winter bevalt me uitstekend. Op het fietspad is het heerlijk rustig. Je hebt vaak een mooie lucht met sterren of een maan, en het is pittig fris. Je zit lekker weggedoken in je fiets, verscholen onder het schuimdeksel. Ondanks een temperatuur van rond het vriespunt kun je toch gewoon in je T-shirt reizen. Je geniet van de stilte en het geluid van de banden. OK, 's ochtends moet ik mezelf wel even overwinnen de koude en vochtige Mango in te stappen, maar als ik eenmaal de steeg uit ben, en de eerste meters op de straat heb gemaakt, is het leed geleden. Hoewel ik minder hard rijd dan in de zomer, lijkt voor het gevoel de snelheid hoger te liggen. Bij gladheid maak ik me minder zorgen dan ik op de tweewieler zou doen. winterse neerslag is tot op zekere hoogte goed te doen, wel merk je dat het rijden direct een stuk zwaarder gaat. ook gesmolten en opnieuw bevroren sneeuw is vervelend. regen en motregen vind ik een stuk minder. het zicht wordt dan zo slecht, met name bij tegenliggers. De afgelopen week echter, met af en toe een bui, is het prima te doen.

Nog meer schade

Helaas ging het 3 dagen later weer mis. Nu kon ik echter niemand de schuld geven. Ik kwam nl. bij het indraaien op het fietspad, (waar ik al ca. 800 keer langs ben gekomen overigens, hoe dom kan je zijn) met het rechtervoorwiel op een vluchtheuvel, en kantelde daardoor aan de linkerkant om. Voor je het door hebt schuif je dan over het asfalt. Het gevolg: licht gekneusde ribben, en schaafwonden aan de Mango. Het ergst is het verwijt naar jezelf. Dat je na bijna 50.000 km toch weer om slaat. De 1e keer omslaan was na ca 3.000 km, dat is acceptabel. Plus dat je in dezelfde week 2x een incident hebt, dat knaagt. Wat ik ervan leer? Nooit denken: dit gaat wel goed; en een schijnwerper is toch een must. (Want ook hier was het donker, regenachtig, en was er geen openbare verlichting, en had ik mijn toch al niet krachtige 35 Lux lampje in de dimstand). Over enkele weken maar weer eens naar Velomobiel.nl voor wat vakkundig advies en herstel.

Afzethek

De gemeente Rijswijk is druk bezig oude fietpaden te asfalteren. Geweldige actie. Helaas worden de paden al vrijgegeven voordat alles klaar is. Zoals de belijning. Maar ook de afzethekken zijn soms nog niet weg. Dinsdag reed ik tegen een omgevallen afzethek aan. Dit was dwars langs het fietspad gezet, wachtend om opgehaald te worden. Misschien door de harde wind was het omgevallen en deels op het fietspad terechtgekomen, waar ik het tegenkwam. In het donker, met de regen, en met het tegenlicht van auto's, was het niet te zien. Gelukkig reed ik langzaam op het moment, omdat ik net optrok na een stoplicht. Niettemin gaf het een enorm lawaai, waarvan ik wel even schrok. Mogelijk had ik een voor het stoplicht wachtende fietser geraakt? Toen ik uitstapte bleek het dus het hek te zijn, dat ik naar de kant sjorde om nog meer onheil te voorkomen. Getuigen voor een eventuele schadeafhandeling waren er niet, het regende, en zin in 'toestanden' en tijd had ik niet.  Na een vluchtige inspectie van de fiets reed ik dus weer verder. Onderweg merkte ik aan het water dat binnenkwam dat er toch wat meer loos was, en inderdaad, bleken er grote gaten geslagen te zijn.
Nou maar kijken hoe de afhandeling richting gemeente verder verloopt.

In de avond stond het hek weer overeind en netjes aan de rechterkant in de berm. Er zat nog wel een stukje van de kuip in geklemd. Gevolg van het telefoontje naar de gemeente?