De herfst is weer gekomen. Opeens is het nog donker als ik weg moet. De overgang van licht, warm van de zomer naar de winter via de herfst verloopt toch altijd abrupt. Voor de dagelijkse zin of tegenzin maakt het overigens niet zoveel uit. Zodra ik één keer in de fiets zit, en de steeg uit ben, geniet ik weer. In de lente van de uitbundigheid om je heen, van het nieuwe, in de zomer van het licht en de warmte, in de herfst van de geborgenheid, de mysterieusheid de opkomende zon en de rust op de fietspaden. In de winter is het altijd weer spannend, hoe het wegdek is, of je verlichting echt goed is.
Wel is zomer en winter deze drempel een dagelijkse irritatiebron.
Klagen via het meldpunt van de fietsersbond heeft geen zin gehad tot nu toe. Evenmin als het schrijven van brieven naar wegbeheerders.
Het van me afschrijven helpt wel, daarom dit verslagje. Als ik s'avonds terugrijd pak ik nu meestal de route door de Vlietlanden, stukje langs de A4, stukje bos, stukje langs de Vogelplas, en goed wegdek. Vandaag was het miezerig weer. Zie deze foto, waar ik uitstapte om de band op te pompen.
Gelukkig bleek alleen het ventiel iets los te zitten, zodat ik niet met verkleumde handen aan de slag moest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten