Afscheid nemen van fijne collega's is nooit leuk, maar je wilt en moet er wel bij zijn. Deze keer in een vdV in Nootdorp langs de snelweg. En, je zult het altijd zien; je hebt nooit wat aan je Mango, maar als je haast hebt, en ergens op een bepaalde tijd moet zijn, en er komt net een bui langs, dan gebeurt er wat. 's Ochtends sloeg de ketting al een paar keer over, en 's middags, op weg naar, liep de ketting eraf, of was hij gebroken? In de stedelijke omgeving kon ik de fiets niet behoorlijk op zijn kant leggen, dus dan maar met de kop in het vooronder, en de ketting er weer op leggen. Helaas was de spanning eraf. Telefoontje naar Theo: kijk eens naar de spanner voorin? En magic, even aanraken, er klikte iets, als een schouder die weer in de kom schiet, en de spanning was er weer. 't schakelen ging nog niet lekker, daarom onderweg naar Nootdorp, maar zo weinig mogelijk geschakeld. Uiteindelijk een halfuurtje te laat, en met zwarte handen, gearriveerd, ruim op tijd nog voor het praatje en de overdadige visschotels.
's avonds, verzadigd, rustig naar Leiderdorp gefietst, nog een klein buitje oppe kop, maar de ketting hield het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten